جراحی قلب؛ مداخله‌ای حیاتی برای نجات عملکرد قلبی

جراحی قلب به مجموعه‌ای از روش‌های تهاجمی گفته می‌شود که برای اصلاح یا درمان اختلالات ساختاری، عملکردی یا عروقی قلب انجام می‌گیرد. این عمل ممکن است شامل تعویض یا ترمیم دریچه‌ها، بای‌پس عروق کرونری، اصلاح نقص‌های مادرزادی یا پیوند قلب باشد. بسته به نوع مشکل قلبی، عمل قلب می‌تواند باز (با باز کردن قفسه سینه) یا کم‌تهاجمی (با برش‌های کوچک و استفاده از ابزار تخصصی) انجام شود.

از مهم‌ترین دلایل انجام جراحی قلب باز می‌توان به انسداد عروق کرونر، نارسایی قلبی پیشرفته، بیماری دریچه‌ای یا آریتمی‌های شدید اشاره کرد. پیش از جراحی، بررسی‌هایی مانند آنژیوگرافی، اکوکاردیوگرافی و آزمایش‌های خون انجام می‌شود تا وضعیت کلی بیمار ارزیابی شود. در طول عمل باز، معمولاً از دستگاه بای‌پس قلبی-ریوی برای حفظ گردش خون استفاده می‌شود تا جراح بتواند روی قلب بدون ضربان کار کند.

دوران نقاهت پس از عمل قلب بستگی به نوع عمل و وضعیت عمومی بیمار دارد. بیماران معمولاً نیاز به چند هفته مراقبت، مصرف داروهای ضدانعقاد، رعایت رژیم غذایی کم‌نمک، و فیزیوتراپی قلبی دارند. پیگیری‌های منظم با متخصص قلب، نقش مهمی در جلوگیری از عوارض و موفقیت بلندمدت عمل قلب ایفا می‌کند. آموزش بیماران برای تغییر سبک زندگی، ترک سیگار و کنترل بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت و فشار خون، بخش مهمی از فرآیند درمان است.