این دستگاههای کوچک اما حیاتی میتوانند شریان را در ناحیهای که باریک میشوید باز نگه دارند. پزشکان در این روش به نام استنت قلب ، یا به عنوان یک روش اورژانسی برای درمان حمله قلبی ، یا به روشی برنامه ریزی شده برای گشاد کردن سرخرگی که با تجمع پلاک های چربی باریک می شود، استفاده می شوند.
اگر شریان فقط با یک بالون باز شود (آنژیوپلاستی بدون استنت)، شریان ممکن است پسزده شود و پس از آن دوباره باریک شود. خطر باریک شدن مجدد حدود 30 درصد است، در حالی که زمانی که از استنت استفاده می شود این میزان به حدود 10 تا 15 درصد کاهش می یابد. اگر آن استنت یک استنت «داروشویی» باشد، خطر آن به حدود 2 تا 3 درصد کاهش می یابد.
امروزه از استنت ها در تمام روش های آنژیوپلاستی استفاده می شود، مگر اینکه رگ خونی برای گذاشتن استنت خیلی کوچک یا بزرگ باشد یا بیمار به مواد داخل استنت حساسیت داشته باشد (که بسیار نادر است).
استنت ها می توانند حملات قلبی و آنژین را در صورت استفاده در عروق کرونر درمان کنند. آنها همچنین می توانند در پاها (برای درمان بیماری شریانی محیطی ) و گاهی اوقات در گردن (اگر تنگی شریان کاروتید که مغز شما را تامین می کند) یا شریان های کلیوی که کلیه ها را تامین می کنند، استفاده شوند.

استنت ها چه شکلی هستند؟
استنت ها به شکل استوانه ای هستند و از یک توری فلزی بسیار ظریف ساخته می شوند.
اندازه استنت ها چقدر است؟
متداول ترین استنتها طولی در حدود 15 تا 20 میلیمتر دارند، اما میتوانند بین 8 تا 48 میلیمتر متغیر باشند و قطر آنها 2 تا 5 میلیمتر است.
استنت چگونه وارد می شود؟
یک لوله توخالی بلند (کاتتر) از مچ دست یا کشاله ران وارد می شود و (با استفاده از اشعه ایکس) تا انتهای شریان باریک هدایت می شود. یک سیم بسیار ظریف از طریق کاتتر و به باریک شدن وارد می شود. روی آن سیم، یک بادکنک با یک آنژیوپلاستی «فشرده شده» روی آن وارد میشود.
هنگامی که متخصص قلب از قرار گرفتن در موقعیت مناسب اطمینان حاصل کرد، بالون باد میشود، قسمت باریک شریان را گشاد میکند و استنت را به گونهای گسترش میدهد که با دیواره شریان فیکس شود. سپس کاتتر، بالون و سیم برداشته می شود و استنت در جای خود باقی می ماند. این روش معمولا 30 تا 60 دقیقه طول می کشد.
استنت از چه چیزی ساخته شده است؟
از فلزی مانند فولاد ضد زنگ، پلاتین کروم یا کبالت کروم ساخته شده است. همچنین ممکن است پوششی به نام پلیمر داشته باشد و در بیشتر موارد، پوشش دارویی برای جلوگیری از رشد بافت اسکار بین شکافهای استنت (زیرا این امر میتواند باعث باریک شدن مجدد شود) داشته باشد. اینها «استنتهای شوینده دارویی» نامیده میشوند و در حدود 95 درصد مواقع استفاده میشوند، زیرا نتایج درازمدت بسیار بهتر است.

استنت قلب روش مناسبیه؟
به طور کلی بدون درد است. قبل از قرار دادن کاتتر، بی حسی موضعی به شما تزریق می شود. داخل سرخرگ انتهای عصبی ندارد، بنابراین نباید چیزی در آنجا احساس کنید.
برخی از افراد با باد کردن بالون درد خفیف قفسه سینه را تجربه می کنند. شما تمام مدت بیدار خواهید بود و دراز خواهید کشید. برخی از بیماران می توانند آرام بخش داشته باشند، اما اکثر آنها به آن نیازی ندارند.
آیا استنت از طریق کشاله ران وارد می شود یا از طریق مچ دست؟
مچ دست در اکثر مواقع استفاده می شود – خطر خونریزی از محل قرار دادن آن کمتر است. کشاله ران امکان کاتترهای بزرگتر را فراهم می کند و گاهی اوقات می تواند دسترسی آسان تری به شما بدهد، بنابراین برای روش های پیچیده انتخاب ارجح است.
ماندگاری آنژیوپلاستی چقدر است؟
دائمی است. فقط 2 تا 3 درصد خطر بازگشت تنگی وجود دارد و اگر این اتفاق بیفتد معمولاً در عرض 6 تا 9 ماه ایجاد می شود . اگر اینطور باشد، به طور بالقوه می توان با استنت دیگری درمان کرد. ممکن است در شریانهای دیگر باریکشدگی داشته باشید، که معمولاً میتوان آن را با آنژیوپلاستی بیشتر درمان کرد.
مصرف داروهای تجویز شده و ایجاد تغییرات در سبک زندگی (به ویژه ترک سیگار ، درمان دیابت و فشار خون بالا و کاهش کلسترول ) می تواند خطر نیاز به استنت های بیشتر را کاهش دهد.
خطرات استنت چیست؟
معمولاً در جایی که لوله وارد شده کمی کبودی ایجاد می شود این معمولاً ظرف چند هفته از بین می رود.
خطر خونریزی در مچ دست کمتر از کشاله ران است، زیرا شریان درست زیر پوست قرار دارد، بنابراین فشار دادن به محل در انعقاد سریع خونریزی موثرتر است.
این روش به خودی خود می تواند باعث کنده شدن لخته خون و در نتیجه حمله قلبی شود، اما خطر عارضه بزرگی مانند این حدود یک در 500 است به عبارت دیگر، بسیار نادر است.

ریکاوری استنت چگونه است؟
برای یک آنژیوپلاستی برنامه ریزی شده، قلب به طور کلی بلافاصله بهبود می یابد. در صورت استفاده از مچ، بلافاصله پس از عمل از جای خود بلند می شوید و راه می روید. در صورت استفاده از کشاله ران باید چند ساعت دراز بکشید و به مدت 4 تا 6 ساعت در بخش عمومی بستری می شویدتا بررسی کنید که خونریزی از محل قرار دادن آن دیگر وجود ندارد.
روز بعد شما باید احساس خوبی داشته باشید، اما باید برای چند روز مراقب بلند کردن اجسام باشید. اگر آنژیوپلاستی شما برای درمان حمله قلبی گذاشته شود، بسته به شدت حمله قلبی، بهبودی ممکن است کمی بیشتر طول بکشد.
قوانین DVLA بیان می کند که شما نباید به مدت یک هفته پس از انجام آنژیوپلاستی و استنت، یا چهار هفته در صورت موفقیت آمیز بودن عمل، رانندگی کنید.

تماس جسم خارجی با خون شما می تواند منجر به خطر کوچک تشکیل لخته های خون روی استنت شود. این خطر در سال اول پس از استنت تقریباً یک در 50 است، اما دارو این میزان را کاهش می دهد.
ما آسپرین و یک داروی ضد پلاکت دوم (معمولا کلوپیدوگرل، اما گاهی اوقات پراسوگرل یا تیکاگرلور) را تجویز می کنیم که با آسپرین برای جلوگیری از تشکیل لخته عمل می کند.
آسپرین معمولا برای مادام العمر و کلوپیدوگرل معمولاً برای 3 تا 12 ماه پس از عمل تجویز می شود. در طی آن دوره پوشش داخلی شریان روی استنت رشد می کند بنابراین در دیواره رگ خونی گنجانده می شود، که به این معنی است که خطر لخته شدن خون کمتر است.